Kant kiezen

Polygamie ook wel bekend als het aangaan van een huwelijk met twee of meerdere partners is in Nederland bij wet verboden. Wat de Nederlandse wet niet verbiedt is het hebben van meerdere nationaliteiten. Wat blijkt, ook in dat geval is het dienen van twee meesters verdomd lastig. Niet dat ik enige ervaring heb met meerdere partners tegelijkertijd. Ik vind persoonlijk 1 partner al uitdagend genoeg, een strijd tussen vrijheid en afhankelijkheid. Maar ik heb wel ervaring met het kiezen tussen twee nationaliteiten.

Op mijn 35ste was de koek op en werd de vraag gesteld: ‘Would you die for your country?’ Mijn antwoord: ‘Both’ is niet waar de autoriteiten op zaten te wachten en ik moest kiezen. Een Amerikaans paspoort of een Nederlands paspoort. Als je ouders niet in Amerika geboren zijn en jij ook niet dan moet je nu eenmaal een keuze maken. Mijn ouders zijn Nederlands en ik ook. Ook al voel ik mij net zo Amerikaans als Nederlands, een keuze moet gemaakt worden. Wikken en wegen want mijn Nederlands paspoort inleveren voelt alsof ik van mijn familie ga scheiden. Het Amerikaans paspoort inleveren voor een Nederlands paspoort is verstandiger qua carrière. Dat maakt kiezen voor mij een stuk makkelijker. Familie op nummer 1.

Dat het niet zo gemakkelijk zal zijn voor velen begrijp ik. In mijn dagelijkse werk voor de klas wordt ik er geregeld mee geconfronteerd. Studenten, gevangen tussen familiare loyaliteit en Nederland. Het geboorteland van oma, opa, moeder en vader wint al gauw en maakt het leven voor menig Turk, Marokkaan, Eritreeër, Iraniër en Syriër niet eenvoudiger. Zeker niet voor de derde generatie. De morele verplichting om te identificeren, zoals je ouders of grootouders, weegt zwaar. De lusten van een duale nationaliteit zijn bevredigend. Af en toe op vakantie naar het land dat je voorouders gevormd heeft is fijn. De taal die thuis gesproken wordt echoot door de straten, en je voelt je ook op je plek.

De lasten van twee paspoorten zijn echter een stuk zwaarder om mee te zeulen als levensbagage. Zo zal iedere Turk toch echt op hun 18de in dienst moeten en verwacht men in de Syrisch orthodoxe kerk wel dat je binnen het eigen geloof trouwt. Ook hier is niets vreemds aan. De oer-Hollander zoekt ook vaak iemand op uit het eigen milieu met een ietwat zelfde economische achtergrond om de transitie van enkel naar meervoudig soepel te laten verlopen.

Toch pleit ik hier voor kant kiezen. Durf een nieuwe wet te maken in Nederland en geef iedereen die in Nederland woont op hun 18de de keuze; voor welk land ben jij bereid je leven te geven? Vanaf volwassenheid met één paspoort in de hand, het kan zo eenvoudig zijn. We willen allemaal wel doen alsof we wereldburgers zijn en oh zo tolerant maar de werkelijkheid is een stuk weerbarstiger. Groepsdruk, buitensluiten, agressie, boven de ander staan en op een ander neerkijken. Geen van het voorafgaande maakt een mens blij.

 

Op de wereldellende is het niks maar als iedereen vanuit dezelfde basis handelt, dezelfde rechten en plichten heeft en het allerbelangrijkste gelijk is, vormen we misschien een echte interculturele maatschappij.