Zelf doen

Anno nu moet je veel zelf doen. Ik heb een vriendin die niet meer naar de IKEA gaat omdat ze zelf moet scannen. Ze vindt dat ze daarom minder moet betalen voor de producten want IKEA hoeft geen kassières meer te betalen. Huisartsen zijn inmiddels al dusdanig geconditioneerd dat ze eerst vragen wat je zelf denkt dat je hebt. Wat ze eigenlijk hardop willen zeggen is; Dwaas, heb je de google dokter ingezet? Dan rest ons slechts een behandelroute;  Hoe kan ik deze cliënt ervan overtuigen dat ze geen dodelijke ziekte onder de leden hebben. Zelf doen kan dan zomaar leiden tot een hele hoge prijs betalen. Als ik die vraag van de huisarts krijg over wat ik zelf onder de leden denk te hebben dan is steevast mijn antwoord, geen idee, daarom ben ik hier.

Huisartsen lijken er überhaupt nog weinig zin in te hebben. Een afspraak krijgen met de huisarts is gelijk aan telefoneren met de belastingdienst en hopen op een antwoord waar je wat mee kunt. Na een lang keuzemenu krijg ik een overwerkte assistent aan de telefoon die over twee weken een gaatje kan vinden voor mijn acute oorpijn. Gelukkig mag ik mijn oorpijn wel bespreken via een e-consult. Ik weet niet of je het al een keer geprobeerd hebt maar na verschillende pogingen had ik ineens een afspraak met een diabetes verpleegster en ik heb geen diabetes, wel oorpijn. Die afspraak uit het systeem krijgen lukt niet. Enkele maanden later, de dag van de afspraak voor mijn ‘diabetes’  belt de verpleegkundige zelf met de vraag waarom ik in vredesnaam op haar kalender sta.

Ook de gemiddelde docent, verzorgende, verpleegkundige, ambulancemedewerker, politieagente en brandweermens (ik weet echt niet meer of ik man of vrouw moet schrijven) heeft er geen zin meer in. Volgens recente data gaat meer dan 80% van de Nederlanders met tegenzin naar het werk. Verwend much? Die gezamenlijke lusteloosheid, druipend van zelfmedelijden met een snufje egoïsme maakt ons als clan kwetsbaar. De hulpverleners en ondersteuners hebben al massaal de handdoek in de ring gesmeten. Geef ze eens ongelijk? Zoek het lekker uit, ik wil aan het einde van de dag niet met een blauw oog of een mes tussen de ribben het bed in.

Ook de leerkrachten zijn het zat. Ouders, jullie hebben deze kinderen op de wereld gezet. Het zijn geen accessoires die volledig gepokt en gemazeld huiswaarts keren met goede manieren, huiswerk af en verdovende middelen vrij. Dat is jullie taak! Boeren zijn het zat. Ga zelf graan verbouwen en iedere godganse dag om half 7 in de ochtend een lading koeien melken om hetzelfde feest diezelfde avond weer te herhalen. En hou op met groen zijn. Wij zijn boeren, wij zijn groen geboren met een liefde voor moeder aarde en alle levende have.

En weet je wanneer het straks echt goed mis gaat? Als de grijze brigade de handdoek in de ring gooit. Al die opa’s en oma’s die braaf bij het hek wachten om de mini kroost mee naar huis te nemen. Papa en mama moeten allebei wel werken en de naschoolse opvang is of te vol of te duur of ze zijn het ook al zat. Kortom ook hier is het devies, zelf doen. Wordt je bejaarde vader of moeder hulpbehoevend dan moeten ze wel eerst binnen hun eigen cirkel op zoek naar een helpende hand. Hoe dan? Iedereen zit met tegenzin op zijn of haar werk.

Op de wereldellende is het niks maar om de circle of life gaande te houden in ons volle land moeten we misschien even stoppen met zelf doen en respecteren wat een ander kan.